Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες υπέφεραν από τον πόνο και την αγωνία στο όνομα της ομορφιάς και από τις πρακτικές της τροποποίησης του σώματος. Όπως ήταν οι ασφυκτικοί κορσέδες στην αρχαία Ευρώπη που δημιούργησαν τεράστια προβλήματα υγείας στις γυναίκες. Λίγες όμως πρακτικές καλαισθησίας, συγκρίνονται με την αρχαία κινέζικη παράδοση του ποδιού σε σχήμα λωτού. Ο φωτογράφος Τζο Φάρελ που εδρεύει στο Χονγκ Κονγκ ξεκίνησε μια προσπάθεια να συλλέξει όσες φωτογραφίες μπορούσε ώστε να μας δώσει πληροφορίες από τα τελευταία ίχνη αυτής της αρχαίας πρακτικής.
Εάν παραπονιόσαστε για το πόσο σφιχτά είναι τα παπούτσια σας και χρειάζεστε ένα καινούριο ζευγάρι με μεγαλύτερο νούμερο, σκεφτείτε το καλύτερα κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες της Κινέζας Ζου Γκουϊτζέν. Τα πόδια αυτής της γυναίκας έχουν τόσο πολύ παραμορφωθεί, που είναι ικανή να φορέσει παπούτσια σχεδόν στο μέγεθος ενός κουτιού τσιγάρων. Συνεπώς, δεν πρέπει να παραπονιόμαστε από τον πόνο που προϋποθέτουν οι σύγχρονες μεθόδοι τρυπίματος αυτιών, τατουάζ και αισθητικής χειρουργικής που κάνουμε σήμερα.
Η Ζου Γκουϊτζέν που μένει στο χωριό Λιούγι στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας, είναι σήμερα 86 ετών και μας δείχνει το ένα πόδι της που τα οστά από τα τέσσερα δάχτυλα έχουν σπάσει, γιατί αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στα πολύ στενά παπούτσια. Οι συγκλονιστικές εικόνες μας δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα της αρχαίας κινεζικής πρακτικής του δεσίματος των ποδιών. Είναι μια από τις παλιές κινεζικές παραδόσεις, που οι γονείς υποχρέωναν τα κορίτσια να φορούν παπούτσια όσο το δυνατόν μικρότερα, για να τις κάνει να φαίνονται πιο όμορφες. Ελπίζουμε ότι αυτό το έθιμο δεν θα εφαρμοστεί ξανά στην σύγχρονη εποχή, όχι μόνο στην Κίνα, αλλά και σε καμμία άλλη χώρα.
Αυτό το έθιμο των γυναικείων ποδιών σε σχήμα λωτού, ξεκίνησε στην Κίνα περίπου 1.000 χρόνια πριν και θεωρείτο κάτι το πολύ φυσιολογικό, μέχρι να τεθεί τελικά εκτός νόμου το 1911. Ωστόσο, το δέσιμο των ποδιών συνεχίστηκε στις αγροτικές περιοχές μέχρι το 1939. Το καθιέρωσε ο αυτοκράτορας Λι Γιου, όταν ερωτεύτηκε μία ταλαντούχα χορεύτρια την Γιάο Νιάγκ που είχε μικρά πόδια και τα τύλιγε σε μετάξι όταν χόρευε για να τους δώσει το σχήμα λωτού. Επειδή έγινε η αγαπημένη παλλακίδα του αυτοκράτορα, πολλές συμπατριώτισες της προσπάθησαν να την μιμηθούν, για να κερδίσουν την εύνοια του. Αυτή η πρακτική, εφαρμόστηκε στην αρχή σε κορίτσια πλουσίων οικογενειών, αλλά σύντομα εξαπλώθηκε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Άρχιζαν να δίνουν στα πόδια μορφή σε σχήμα λωτού, από την ηλικία που το κορίτσι ήταν 4 ετών πριν τα πόδια τους αναπτυχθούν πλήρως. Τα πόδια έμεναν πολύ ώρα σε ένα ζεστό μείγμα βοτάνων και ζωϊκού αίματος για να μαλακώσουν και τα νύχια τους κόβονταν όσο το δυνατόν περισσότερο. Τα τύλιγαν σε πολύ σφιχτούς επιδέσμους, πιέζοντας τα δάχτυλα προς τα πίσω. Σύντομα τα οστά των ποδιών έσπαγαν και πόδια παραμορφωνόντουσαν. Τότε μόνο τα πόδια ήταν ελεύθερα και έτοιμα να φορέσουν τα μικροσκοπικά παπούτσια.
Το χειμώνα που τα δάχτυλα ήταν μουδιασμένα, το μαρτύριο ήταν λιγότερο, αλλά φυσικά ακόμα και τότε, ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία για τις κοπέλες. Παρόλο το μαρτύριο όμως, ήθελαν και οι Κινέζες να έχουν τόσο μικροσκοπικά πόδια, γιατί θεωρείτο ένα σημάδι πλούτου και ομορφιάς, το οποίο το είχαν μόνο τα κορίτσια που υποβλήθηκαν στην πρακτική του μαρτυρίου.
Αν και η παράδοση θεωρήθηκε αρκετά βάρβαρη, επέτρεψε στις γυναίκες να βρουν έναν κατάλληλο σύζυγο, εξήγησε στον φωτογράφο κάποια από τις γυναίκες που φωτογράφησε. Η πρακτική αυτή, ενθάρρυνε επίσης τη γυναικεία υποταγή καθιστώντας τις γυναίκες πιο εξαρτημένες από τους συζύγους τους, περιορίζοντας τις κινήσεις τους με τα σχεδόν ανάπηρα πόδια και κάνοντας αδύνατο να απομακρυνθούν μακριά από το σπίτι.
Όταν τα πόδια είχαν παραμορφωθεί, ήταν αδύνατον να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή. Τώρα υπάρχουν στην Κίνα μόνο λίγες ηλικιωμένες γυναίκες που υποβλήθηκαν σε αυτήν την πρακτική, και το αποτέλεσμα είναι να υποφέρουν από δια βίου πόνο και αναπηρίες.
Πολλές από αυτές τις γυναίκες έπαθαν λοιμώξεις ή πέφτοντας έσπασαν τα ισχύα τους και άλλα οστά, μένοντας σε μόνιμη αναπηρία. Η μεγαλύτερη έξαρση σε αυτό το έθιμο, ήταν κάτω από την κυριαρχία του Ουϊνγκ, που κυβέρνησε από το 1644 έως το 1912. Μόλις τελείωσε η κυριαρχία του, η ζωή στην Κίνα άλλαξε δραματικά και πολλές αρχαίες παραδόσεις, μία από τις οποίες η ήταν η παραμόρφωση των γυναικείων ποδιών αποτελούν πλέον ιστορία.
Το άρθρο ενημερώθηκε τελευταία φορά: 30 Δεκεμβρίου 2017 18:58